Miranda

   Η Miranda (Μιράντα) είναι ο έβδομος από τους γνωστούς δορυφόρους του Ουρανού. Είναι ο εσώτερος από τους μεγάλους δορυφόρους του πλανήτη.

        τροχιά:    129 850 km από τον Ουρανό
        διάμετρος: 472 km
        μάζα:      6.3e19 kg

   Η Miranda ανακαλύφτηκε το 1948 από τον Kuiper.

   Το διαστημόπλοιο Voyager 2 είχε προγραμματιστεί να διέλθει από τον Ουρανό, ώστε να λάβει τη βαρυτική ώθηση που χρειαζόταν για να φτάσει στον Ποσειδώνα. Επειδή το σύστημα του Ουρανού παρουσιάζει μεγάλη κλίση ως προς την εκλειπτική, μονάχα η Miranda κατέστη δυνατό να προσεγγιστεί αρκετά. Βεβαίως, πριν τη διέλευση του Voyager πολύ λίγα γνωρίζαμε για την Miranda, αλλά τελικά αποδείχτηκε ότι αυτός ο δορυφόρος είναι ο πιο ενδιαφέρων από όλους τους άλλους.

   Η Miranda αποτελείται κατά το ήμισυ περίπου από πάγο νερού και το υπόλοιπο από πέτρωμα.

   Η επιφάνεια της Μιράντας παρουσιάζει πολλά χαρακτηριστικά αναμεμιγμένα μεταξύ τους, όπως εδάφη διάστικτα από κρατήρες μαζί με ασυνήθιστες αυλακώσεις, κοιλάδες και κρημνούς (ένας με ύψος πάνω από 5 km, αριστερά).

   Αρχικά, οι φωτογραφίες της Μιράντας από το Voyager αποτέλεσαν ένα μυστήριο. Όλοι περίμεναν ότι οι δορυφόροι του Ουρανού δεν θα παρουσίαζαν σημαντική εσωτερική δραστηριότητα (όπως η Καλλιστώ). Αντικρύζοντας αυτά τα αλλόκοτα και μοναδικά εδαφικά χαρακτηριστικά, λόγω της αρχικής αμηχανίας, χρησιμοποιήθηκαν ασυνήθιστοι όροι για να τα περιγράψουν, όπως "γαλόνι" (chevron, δεξιά), "στίβος" (race track) και "πίτα" (layer cake).

   Στην αρχή θεωρήθηκε ότι η Miranda είχε διαλυθεί και αναδομηθεί επανειλημμένα μέσα στην ιστορία της, θάβοντας τμήματα της αρχέγονης επιφάνειάς της κάτω από υλικά που προήλθαν από το εσωτερικό της. Τώρα, όμως, βρίσκεται σε προτίμηση μια εξήγηση που έχει να κάνει με πάγους που τήχθηκαν μερικώς και ανήλθαν στην επιφάνεια.

   Το Voyager 2 πέρασε τόσο κοντά από την Miranda και τα επίπεδα φωτισμού ήταν τόσο χαμηλά (σχεδόν 3 δισεκατομμύρια km από τον Ήλιο), ώστε χρειάστηκε να εφαρμοστεί ειδική τεχνική λήψης για να μην βγουν θολές ("κουνημένες") οι φωτογραφίες. Αυτό επιτεύχθηκε περιστρέφοντας κατάλληλα ολόκληρο το σκάφος κατά το χρονικό διάστημα που ήταν ανοιχτό το κλείστρο της μηχανής λήψης. Οι εικόνες που προέκυψαν έχουν την υψηλότερη ανάλυση ολόκληρης της αποστολής.

Ουρανός
Ariel
Umbriel
Titania
Oberon

Voyager mission (NASA)