Στο ψηλότερο σημείο της πλαγιάς μάς περίμενε ένα θέαμα απίστευτο. Μπροστά μας ένα πέτρινο οίκημα, φωταγωγημένο και στολισμένο γιορτινά. Βρισκόμασταν στην είσοδο του παραδοσιακού ξενώνα για τον οποίο τόσα είχαμε ακούσει.
Ανοίγοντας τη βαριά ξύλινη εξώπορτα, βρεθήκαμε στην κεντρική αίθουσα με τη θαυμάσια επίπλωση και το εξαιρετικό δάπεδο. Εδώ ο επισκέπτης βρίσκει έναν ζεστό και φιλόξενο χώρο για φαγητό. Την ευχάριστη όψη του χώρου συμπλήρωναν το πετρόκτιστο τζάκι και τα μεγάλα παράθυρα, που στο φως να φτάνει και στην πιο μακρινή γωνιά.
Μια εσωτερική πέτρινη σκάλα οδηγούσε στα δωμάτια του πάνω ορόφου. Στο τέλος της σχηματιζόταν ένα αίθριο, ένας χώρος ιδανικός για ηρεμία. Δεξιά κι αριστερά βρίσκονταν τα δωμάτια του ξενώνα.
Καθένα από τα δωμάτια αυτά ήταν λιτό, αλλά και όμορφα επιπλωμένο: το κρεβάτι στο κέντρο και ένα μικρό καθιστικό μπροστά στο παράθυρο. Το εντυπωσιακό όμως ήταν οι κομψές προθήκες που φιλοξενούσαν παλιά αντικείμενα λαϊκής τέχνης.
Από το παράθυρο η θέα ήταν μαγευτική και μας έκοψε την ανάσα. Η του αγροκτήματος ήταν κατάφυτη και μακρύτερα, όσο έφτανε το μάτι μας, απλωνόταν ο ορεινός ορίζοντας: χαμηλές λοφοπλαγιές με πυκνά δάση από έλατα και καστανιές, και στο βάθος τα άγρια βουνά της Πίνδου.