Την περασμένη επισκεφτήκαμε το Μουσείο των Δελφών, σε μια μαγευτική τοποθεσία.
Οι Δελφοί ήταν το κέντρο ολόκληρου του αρχαίου κόσμου και έγιναν γνωστοί από τους που έδινε η Πυθία στο Μαντείο.
Ο πατέρας μου να αρχίσουμε την μας από το άγαλμα του Ηνίοχου και είναι το πιο εντυπωσιακό έκθεμα μέσα στο Μουσείο. Στη συνέχεια είδαμε τον ναό που ήταν αφιερωμένος στον Απόλλωνα. Όμως και στον υπόλοιπο αρχαιολογικό χώρο υπάρχουν πολλά να δει κανείς: την πανέμορφη Θόλο, ένα κυκλικό οικοδόμημα που χτίστηκε τον 4ο αιώνα π.Χ., το θέατρο που είχε χωρητικότητα 5.000 θεατών και την αίθουσα όπου συνεδρίαζαν οι .
Η μητέρα μου δε σταματούσε να απαντάει στις ερωτήσεις που έκανε η αδερφή μου για όσα βλέπαμε. Εγώ όμως βιαζόμουν να φτάσουμε στο σημείο, όπου βρισκόταν το στάδιο. Στάθηκα στο ένα άκρο και κοίταξα εντυπωσιασμένος. Μου ήρθαν στα μάτια από τη συγκίνηση, όταν φαντάστηκα την τελετή με την οποία ξεκινούσαν τα Πύθια. Σκεφτόμουν ακόμα πόσο κρίμα είναι που δύο στους Έλληνες δεν έχουν επισκεφτεί τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς της πατρίδας μας.
Το μεσημέρι πήραμε με δυσκολία την απόφαση να γυρίσουμε πίσω. Στον δρόμο συζητούσαμε για όσα είδαμε. Οι εντυπώσεις που είχε ο καθένας ήταν διαφορετικές, όλοι είχαμε μείνει καταγοητευμένοι.